پنج

انسانها رفته رفته پیر و فرسوده می‌گردند، گذر عمر تن آدمی را رنجور و بیمار می‌گرداند، آنچه گذر زمان آنرا آفتی نمی‌رساند حقیقت عقل انسان است!

عقل در زمان و مکان نمی‌گنجد و پیر و جوان نمی‌شناسد.

اگر هر لحظه از عمر را در توسعه و تعمیق عقل صرف نکنیم، در این صورت زندگانی چه حاصلی خواهد داشت؟